dokuczać

dokuczać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIIa, dokuczaćam, dokuczaća, dokuczaćają {{/stl_8}}– dokuczyć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk VIIa, dokuczaćczę, dokuczaćczy {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'świadomie i celowo sprawiać komuś przykrość, ból; zaczepiać, drażnić, denerwować; utrudniać komuś życie': {{/stl_7}}{{stl_10}}W szkole inne dzieci mu dokuczają. Nie dokuczaj psu, bo cię ugryzie! {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'sprawiać ból, dawać się we znaki; boleć, dolegać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Dokucza mu ból zęba, migrena, wątroba, upał, hałas, samotność. Dokuczają mi nerki, skoki ciśnienia, zmiany pogody. {{/stl_10}}